Nasıl Geçti Habersiz?..

Bir süredir yeni yıl geliyor diye herkeste ayrı bir hava, ayrı bir sevinç vardı; farketmiştim. Oysa annem ve babamın umurlarında bile değildi gelen yeni yıl! Ne de olsa her gün yepyeni bir gündü onlar için...Konuşmalarından duyuyordum, 2011 onlara çok uğurlu gelmiş. Babam yeni işine başlamış, annem yüksek lisanstan mezun olmuş.Ve bunlar gibi daha birçok güzel şey yaşamışlar bu yılda. En büyük mutluluklarıysa 2011'de anne&baba olacaklarını öğrenmeleri olmuş...

2011'in son aylarında yeni yıl hediyesi olmuşum anne ve babama (...öyle diyorlar) Kimilerine göre yeni yıla nasıl girilirse yeni yıl da öyle geçermiş. Biz de anneciğim ve babacığımla evimizde huzurlu bir şekilde yeni yıla girmeyi hayal ediyorduk. Malum kırkımız da çıkmamıştı henüz! (40'ın gizemi). Yeni yılın ilk günü ise kırkımı uçurmaya gidecektik. Çooook eğlenecektim... Ahh ahhh...

Derken 30 Aralık akşamüzeri beni bir öksürük aldı. Bir halsizlik, iştahsızlık...Hemeeen acile götürdüler beni. Son bir haftada üçüncü kez doktora gidişimdi. Doktor zatürre teşhisiyle hastaneye yatmak zorunda olduğumu söyledi. "Zatürre" kelimesini duyduklarında anne ve babamın surat ifadeleri birden bire değişti. Akciğer filmi için odadan ayrıldığımızda annemin ağlamak üzere olduğunu farkettim. Ardından evden getirilecekler için babamla liste yapmaya çalışan annem bir yandan birşeyler yazıyor, bir yandan ağlıyordu. Oysa ben iyiydim, keyfim de yerindeydi, hiçbiryerim ağrımıyordu. Birkaç gülücük attım anneme. O da ne? Daha da çok ağlamaya başladı! Kadınları anlamak zor, demiş miydim? Yarım saat sonra odamıza yerleşmiştik. Oda çok tanıdık geldi. 36 gün önce dünyaya geldiğimde yerleştiğimiz odanın kopyasıydı. Henüz bilmiyordum 7 gün boyunca o odada annemle hapis kalacağımızı!

7 gün boyunca o odada neler yaşadık...Anne ve babamla kah güldük, kah ağladık; yedik, içtik, uyuduk, çoğu zaman uykusuz kaldık...Hemşire ablaların biri geldi biri gitti, hepsi birbirinden iyi ve ilgiliydi.

Doktorum Sevil Hanım'ı gördüğümde içimi bir sevinç kapladı. Ömrümün ilk 5 dakikasında beni kollarına alan, ömrümün ilk ve en zorlu hastalığında bana bakan, beni iyileştiren canım doktorum Dr. Sevil Elçin Kızılok...İyi ki vardı, iyi ki geldi anneciğime moral, güç verdi; bana sıhhat verdi... Her zamanki gibi güler yüzüyle, pozitifliğiyle, ilgisiyle her geldiğinde küçük hastane odamızın havasını değiştirdi.

Haa bu arada bütün dünya hep birlikte yeni yıla girmiş. Ee doğal olarak biz de girmişiz. Bilmiyorum, nasıl geçti habersiz? Hayal meyal bir sahne geliyor gözümün önüne : Bir tarafta ben, diğer tarafta babam ikimiz de uyuklarken aramızda oturan annemin ellerimizi tuttuğunu ve yaşlı gözlerle ikimizi de öptüğünü görür gibi olmuştum. Kulağımda "Yeni yılın kutlu olsun bebeğim..." diyen dünyanın en güzel sesini duyarak 2011'i 2012'ye bağladım. Kırkımızı uçurduk, yeni yıla girdik...Renkli rüyalar eşliğinde...

Ne mi diliyorum bu yeni yılda? Küçücük ama kocamaaan kalbimle hepimize önce sağlık getirmesini diliyorum yeni yılın. Sağlıklı günlerde görüşmek dileğiyle...

Not : Yukarıdaki fotoğraf yoğun istek üzerine ve herkesin içi rahatlasın diye konmuştur.