Benden Kısa Kısa...

Bugünlerde diş etlerim öyle çok kaşınıyor ki... Offf ne çektiğimi ne siz sorun ne de ben söyleyeyim! Beni benden alıyor bu kaşıntılar. Bir de annemde beni sarıp sarmalayarak uyutma takıntısı var. Ellerimi kullanamıyorum ki şöööyle ağız tadıyla diş etlerimi kaşıyayım! Ancak yavaştan yavaştan ve gizli gizli ellerimi battaniyemden çıkarıp annem başka şeylerle ilgilenirken bir güzel kaşıyorum diş etlerimi.

Çok heyecanlıyım! Sanırım birkaç ay içinde inci gibi dişlerim kendilerini ufaktan gösterecekler. Yakışıklılığıma yakışıklılık katacak bu yeni dişler! Off ne pozlar veririm şimdi. Tutmayın beni!..

Sizinle paylaşmadığım fotoğraflar olduğunu farkettim şimdi blogumu ve bilgisayarımı karıştırırken. (Tabi ki  şimdilik annemin yardımıyla...) Geçtiğimiz haftalarda bir akşam isim babam Emre Abi'm bize geldi. Onunla çok güzel vakit geçirdik. Daha önce kendisini hayata gözlerimi açtığım hastane odamda görmüştüm. Bu kez çok daha uzun vakit geçirdik birlikte. Epeyce oynadık... Onu çok sevdim, en az babam kadar! Hediyesi için de teşekkür etmeyi unutmayayım. Çok çok zahmet etmişsin ve Emre Abi! Tekrar görüşmek dileğiyle, iyi ki tanıdım seni! İyi ki "Emre Bora" nın "Emre" si senden geldi :)

Aşağıdaki fotoğraftan görebileceğiniz yakışıklı delikanlı ise benim Kocaaa dedem, Ömer Dedem... Kendisi aslında annemin dedesidir, dedelerin dedesidir. Fazla nazar değmesin, çok anlatmayayım... (Kendisi de nazar değmesinden korkuyor laf aramızda;) )