30 Kasım 2011 Çarşamba

İlk Ziyaretçilerim

Benim, anne ve babamın yanında olan aile ve akrabalarımız dışında benim doğum haberimle koşup gelen, anne ve babamı kucaklayan, onların mutluluğunu paylaşan, beni koklayan ziyaretçilerim oldu. 

Engin Dayım, Azime ve Mine Halalarım, Yasin ve Muharrem Eniştem; Nazan, Berna, Bervan, Elif ve Gözde Teyzelerim; Tayfun, Ercan Abilerim ve isim babam Emre Abim ilk gün ziyaretçilerimdendi.Epey renkli dakikalar geçirdik onlarla birlikte, bakmayın fotoğrafta uyurmuş gibi yaptığıma ;)

Babamın ve annemin liseden arkadaşları, candostları Mehmet Amcam'ın gelişi uzun süredir görüşmedikleri için anne ve babamı çok çok sevindirdi :)

Gökçe Teyzem, annemin birtanecik güzeller güzeli lise arkadaşı...Onca işinin ve koşturmacasının arasında ne yapıp edip ilk gün beni görmeye geldi.Çok sık görüşemeseler de hayatının en önemli anlarında hep annemin yanı başında olurmuş Gökçe Teyzem.


Burcu Teyzem, annesi ve kardeşi Eda Abla ilk gün koşa koşa gelip anne ve babamın sevincini paylaşan ve beni çok sevdikleri her hallerinden belli olan ziyaretçilerimdendi...

Engin ve Ender dayılarım çok çok heyecanlıydılar. Beni Engin dayımın küçüklüğüne benzettiler ama Engin dayım daha tombişmiş o zamanlar :)


Havva Teyzem beni görür görmez mutluluktan ağlamaya başladı ama sonra onu güldürmeyi başardım. Eeee yakışıklılığımdan da etkilenmiş olmalı!Annemin hep yanında oldu, ona yardım etti. Annemle birbirlerine sarıldıkları an birbirlerini ne kadar çok sevdiklerini hissettim.
Pınar Teyzem ve Osman Amcam en az annem ve babam kadar heyecanlı ve mutlularmış.O kadar uzun yollardan kalkıp beni görmek için gelmeleri beni çok mutlu etti. Ama ben bebek odasında olduğum için beni göremediler.Pınar Teyzem çok üzülmüş ama en yakın zamanda beni görmeye gelecekmiş. Bana ilk oyuncağımı, kırmızı arabamı almışlar, çok sevindim! Pınar Teyzemi çok sevdim nedendir acaba?

Babamın arkadaşları Fatih Amcam ve Gözde Teyzem de düğün hazırlıklarıyla ilgilendikleri bir günde benim dünyaya geliş haberimi alıp ilk gün gelen ziyaretçilerimdendi.Anne ve babamın heyecanlarını paylaşıp onları çok mutlu ettiler.

Annemin yakın arkadaşı, hamileliğinde ona çok büyük destek olan Nihal Teyzem Kurtköy'den iş çıkışı kalkıp gelerek annemi ve babamı hem şaşırtmış hem de çok sevindirmiş.Ama Nihal Teyzem o sırada odada olmadığımdan beni göremediği için çok üzülmüş.Eee ben de Dide Abla'yı göremediğim için çok üzüldüm!

Annemin Berna Teyzem'e benim altımı değiştirtme tehdidi sonrası Berna Teyzem kendisinin benim için yalnızca "Oyun Teyzesi" olacağını ilan etti.



Annemin hem yöneticisi hem de yakın arkadaşı Özlem Teyzem de Nihal Teyze gibi iş çıkışı Kurtköy'den Bakırköy'e beni görmek için gelmiş.Her ne kadar beni kucağına almaya cesaret edemese de beni ne kadar çok sevdiğini gözlerindeki ışıltıdan anladım.

Vee yine Ender Dayım, dedem, Hatice Teyzem ve Hakan Amcam...Sevgili Hatice Teyzem anneciğimin candostu bana bir mektup bile yazmış. Annem yüksek sesle okurken herkes duygulandı ve hep birlikte ağladılar. Ne enteresan insanlar bu büyükler! Ama anladım ki birbirlerini ve beni çok seviyorlar. 

29 Kasım 2011 Salı

Merhaba!

Merhaba,

Ben Emre Bora'yım. Duygulu bir anne ile coşkulu bir babanın kıymetli oğullarıyım.
Kasım ayının 23. günü dünyaya gelerek bir gün rötarla akrep burcu değil yay burcu oldum. Doğduğumda dört gözle gelişimi bekleyen kocaman bir aile kucakladı beni. Herkes o kadar heyecanlı, şaşkın ve mutluydu ki doğar doğmaz birçok duyguya şahit oldum.

Annem doğumuma kahkahalarla girdiği için hemşireler "gördüğümüz en neşeli anne adayı" demişler ona.Babam doğum sırasında annemin elini tutup ona destek olurken bir yandan söylediği sözlerle korkudan ağlamaya başlayan annemi aynı zamanda güldürebilmiş de.Beni ilk gören babam oldu, bu kez sevinçten onun ağladığını gördüm. Sonra ilk öpücüğümü aldım annemden!

Beni hızlıca temizleyip giydirirlerken hemşirelerin "Ne temiz çocukmuş bu!" dediklerini duydum. Cerrah kostümünden kurtulan babamı gördüm yine, sonra ananemi, babannemi, süper ananemi, süper dedemi, amcamı, koca halamı... Ne telaşlı, ne heyecanlıydı hepsi..."Ne hareketli bir dünyaymış!"diye düşündüm, o sırada ısrarla uyumaya devam etmek istiyordum.

Uyandığımda anneme götürdüler beni. "Merhaba!" dedim anneme ama sadece o duydu beni :)
Onun kollarındayken "Ne huzurlu bir dünyaymış!" diye düşündüm bu kez. Kokladı, kokladı beni annem; ben de onu...

İLK SÖZ

Bu ilk söz sana doğduğun hastaneden yazıldı Emre Bora Bebek, Bakırköy Acıbadem Hastanesi'nden, hayata gözlerini açtığın yerden, seni ilk gören bilenlerden geleceğe gönderilen, yürekten edilen birkaç söz...

Derya dolusu sevgiyle yüklü güzel bir kasım günü getirdi anneciğin seni dünyaya, ilk emeği Dr.Berkun Koncay, Hülya ve Nilay Hemşire verdiler sana; ilk arkadaşın Ali Bebek odasında...

Anneciğinle paylaştık senin sevincini, eve gideceğiniz günün sabahıydı, çok iyi, iyileşmiş geliyordu sesi...

"İlk defa anne oldum"   derken sevinci taşıyordu kalbindeki denizden, derya dolusu sevgi işittik sesinden...

Bora ismini anneciğin, Emre ismini de babacığın koymuşlar sana, biz de bir rubai armağan ediyoruz sana Yunus Emre'den :

Ben gelmedim kavga için
Benim davam sevi için
Dostun evi gönüllerdir
Gönüller yapmaya geldim...

Sağlıkla sevgiyle büyü, dileriz gönüllerde taht kuranlardan olursun.

Artık söz sizin. Sözünüz özlü olsun. Yazıda ölümsüz olsun.

Dr.phil.Şebnem Yüce