1 Aralık 2011 Perşembe

İlk Günlerim

Hastanede günlerim pek keyifli geçti. Bakımımla ilgilenen birbirinden güzel hemşireler, etrafımda sürekli gülen yüzler, zaman zaman anlam veremediğim yaşlı gözler gördüm. Ara ara bebek odasında ilk arkadaşlarım İstanbul ve Ali ile buluşuyor, daha sonra beni heyecanla bekleyen anne ve babamın odasına gidiyordum.

Allah'ım ne renkli ve kalabalık bir odası vardı annemin! Sürekli gülüp-konuşan, ağlayıp-sarılan akrabalarımızı, anne ve babamın dostlarını ilk kez orada tanıdım. Balonlar, çiçekler, henüz tadlarını bilmesem de herkesin iştahla yemesinden lezzetli şeyler olduğunu düşündüğüm şekerler, çikolatalar vardı etrafta. İstanbul'a güzel bir pencereden bakıyordu annemin odası, Marmara Denizi'ni ilk kez oradan gördüm.

Anne ve babamın "Ben"li hayatlarının ilk günü çok hareketli geçmiş gibiydi. Geç saatlere kadar çok sevdikleri dostlarıyla benim sevincimi paylaşıp neşeli sohbetler eden anne ve babam gecenin ilerleyen saatlerinde hemşireler ile emzirme egzersizleri yapıp bitkin düştüler. Öncesinde babam sürekli annem ve benim için koşturup durdu. Annemin sürekli su istemesi ve babamın sabırla içirmesi biryere kadar devam etti. Babam bir süre sonra annemin yanına suları depoladı. Daha sonra babamın TV'de Milan-Barcelona maçı oynarken kumanda elinde uyuyakaldığını gördüm. Zavallı annem kumandaya uzanamadığı için maçı izleyerek eğlenmeye çalıştı.

İkinci gün annem beni besleme konusunda biraz daha deneyimli, babam da beni kucağına alma konusunda daha cesaretliydi. Hastanede ben ilk banyomu yaparken annem de duş alıp benim için hazırlanıyordu. Bir ara hastanede yangın alarmı verildiğini duyduk. Daha sonra acil durum görevlileri odamıza koşarak geldiler. Meğer alarm anneme fön çekilirken odadaki duman dedektörlerinin çalışması sebebiyle çalmış! Zaten duyduğuma göre komik maceralar anne ve babamın peşini hiç bırakmazmış :) Sanırım hep birlikte çok eğleneceğiz!

Hastanedeki son günüm benim için hüzünlüydü. Bana bakan doktor ve hemşire ablalarla, bebek odasından arkadaşlarım İstanbul ve Ali Bebek ile vedalaşmak kolay olmadı... İlk yolculuğumu hastaneden eve gidiş yolunda yaşadım. Evimizi göreceğim için minik kalbim yol boyunca çok heyecanlıydı! Meğer evde de beni merakla bekleyenler varmış! "Hmm demek 9 ay boyunca anneciğimin karnında büyüdüğüm ev burasıymış..." dedim.

İlerleyen günlerde büyük anneannem ile fazlaca haşır neşir olduk. Çılgın annemin çocukluğunda ne gibi yaramazlıklar yaptığını anlattı bana...Benimle uğraşmaktan bitkin düşse de yüzündeki mutluluk ve gülümsemenin bir an bile kaybolduğunu görmedim henüz!


Vee törenler eşliğinde evdeki ilk banyomu yaptım.Banyo sonrası uyku keyfi de bir başka oluyormuş!

Annemin biricik arkadaşı, candostu Nazan Teyzem geçtiğimiz gün sürpriz yapıp bana "Hoşgeldin" pastası getirmiş. Annem ve babam pastayı görünce çok mutlu oldular. "Bora'nın sıfırıncı yaşını kutlamamız lazım!" diyen dünya tatlısı bir teyzem varmış benim... "Malesef pasta yiyebilecek durumda değilim Nazan Teyze ama annem yesin belki süt bankasına katkısı olur!" Ne de olsa "Ne kadar süt o kadar mutluluk demek" benim için...




12 yorum:

  1. Yaaaa ama ben artık minnoşumu mıncıklamak istiyorummm :)))
    Evde ilk günler sıradışı geçiyordur Boriş için..
    Ne de olsa yavrucak şaşkın,anneeee babaaaaa neresi burası şoklarında!
    Acıbadem sınırlarından çıkınca,hayatı tanımaya başladı artık:)
    Hep yüzü gülsün benim kiraz şekerlememin...
    Onu şimdiden çok seviyoruz, büyüdükçe daha daha tatlılaştıkça neler olacak bilemiyorum! :)

    YanıtlaSil
  2. Eveeet, ben Emre Bora'mızın Tuğçe ablasıyım :) Biriciğim ile 2. buluşmamız çok iyi geçti. Çünkü Tuğçe ablası yakışıklısıyla fotoğraf çektirdi, yakışıklısının gazını çıkardı. Fatma halası ve Tuğçe ablası konuştu konuştu konuştu, Bora'mız ise dinledi :) Evet Bora'mız laf dinlemeyi seviyor :) Birkaç ay sonra ise hem dinleyip hem konuşacak kendince; aguu diyeecek, bugu diyecek, ouvvv diyecek ve been hiç sıkılmadan onunla karşılıklı sohbet edebilirim :):) Çünkü ben Biriciğim'i çok seviyorum :)

    YanıtlaSil
  3. Burcu Ablacım, evde ilk günlerim hareketli geçiyor.Anne ve babam çok şaşkınlar, hep benimle ilgileniyorlar.Bazen ne kadar ağlasam da derdimi onlara anlatamıyorum!Annemin çok yorulduğunu farkediyorum, babam elinden geldiğince yardım ediyor neyse ki...Ben de sizi seviyorum Burcu abla, görüşmek üzere :)

    YanıtlaSil
  4. Tuğçe Abla dün akşam iyi ki geldiniz! Ben uyuduğum için pek ilgilenemedim sizle ama sizin benle ilgilendiğinizin ve kucaktan kucağa geçtiğimin farkındaydım! Duyduğuma göre anneme de çok yardım etmişsin...Bu arada yaptığın nefis kekik tadına bakmadığımı sanma, emdiğim sütlerle kekinin tadını alıyorum, ellerine sağlık :) Sık sık bekliyorum sizi, aguu buguularımla da olsa sohbet etmek istiyorum :)

    YanıtlaSil
  5. kuzu çok tatlı ama :D
    allah bağışlasın. her fotoya bir nazar boncuğu gerek. öper koklarım Emre Bora'yı :D

    YanıtlaSil
  6. Çok teşekkür ederiz Bahar :) Emre Bora'dan da sizlere sevgiler, selamlar...Görüşmek dileğiyle :)

    YanıtlaSil
  7. Ay size acaip kanım ısındı ya olamaz böle bişey sanki kardeşim doğum yapmış ne yakışmış maşallah maşallah pamuk prenses gibi olmuşsun..

    YanıtlaSil
  8. Sema'cım çok teşekkürler bu içten, sıcak yorumun için :) Ne kadar mutlu oldum günün bu saatinde anlatamam ! Benim de sana kanım çok ısındı.Tamam o zaman éblog kardeşi" olalım biz! Bir süredir sen takip ediyordum zaten, senin de buraya gelmene çoook sevindim güzel teyzecik :)
    Görüşmek, tanışmak dileğiyle...Kendine iyi bak :)

    YanıtlaSil
  9. Görüşmek, tanışmak dileğiyle...Kendine iyi bak :)(aynı dileği bende tuttum kardeşim)allah ağzımızın tadını bozmasın... içten sevgilerim bora bey öpücükler:))

    YanıtlaSil
  10. blogunuza bayıldım boraya ayrıca balıldım allah sızı bagışlasın çok şeker birbebek

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim Pınar, güzel dileklerin için sağol :)

      Sil
    2. ooo maşalah sana...ne güzel paylaşım bu böyle...

      blogger annelerden geliyorum. bize de bekleriz.

      mugeninlistesi.blogspot.com

      Sil

Teşekkürler